De wettelijke vereffening

Volgens de wet dient een erfenis vereffend worden als de erfgenamen een erfenis beneficiair aanvaarden. Aan deze vereffening van de nalatenschap zitten bepaalde richtlijnen verbonden. Deze richtlijnen staan in vergelijking met een faillissementprocedure. Dit werkt over het algemeen kostenverhogend. Bij de wettelijke vereffening gaan schuldeisers van de nalatenschap voor op de erfgenamen. Er wordt een onderscheid gemaakt in lichte en zware vereffeningprocedures.

Lichte vereffening

Bij lichte vereffeningsprocedures zijn de erfgenamen gezamenlijk de vereffenaars.  De wettelijke vereffening is hier van toepassing en de erfgenamen zorgen zelf voor de afwikkeling van de erfenis. De erfgenamen dienen hier de richtlijnen voor de vereffening te volgen. Zo moeten de erfgenamen gezamenlijk actie ondernemen.

Niet bevoegd

Een erfgenaam is niet bevoegd als vereffenaar zelfstandig zaken te regelen die te maken hebben met de vereffening van de erfenis. Echter mogen handelingen voor daden van gewoon onderhoud en tot behoud van nalatenschap goederen zelfstandig verricht worden door een vereffenaar. Ook wanneer daden geen uitstel kunnen leiden en dus noodzakelijk zijn mag een vereffenaar individueel hier zaken voor regelen.

Bij een lichte vereffeningsprocedure dienen de vereffenaar(s) een boedelbeschrijving te maken en de schuldeisers in te lichten over de vereffening. Wanneer de vorderingen van alle schuldeisers zijn voldaan is de vereffeningsprocedure beëindigd.

Zware vereffening

Bij zware vereffeningsprocedures benoemt een kantonrechter een vereffenaar. Dit kan na een beneficiaire aanvaarding maar ook als er geen sprake is van een beneficiaire aanvaarding. Een zware vereffeningsprocedure is complex doordat artikelen uit de Faillissementswet van toepassing zijn. De vereffenaar zorgt voor het naleven van diverse formaliteiten in het belang van schuldeisers.